Where: Jan-Ta-Bu-Ri (เขาคิชชกูญมินิมาราธอน)
นานกว่า10เดือนแล้วที่ผมเริ่มสนใจในการวิ่งระยะไกล จริงๆแล้วก็ตั้งแต่ที่ย้ายไปทำงานที่อาคารQ-Houseตรงข้ามสวนลุมพินีเลยได้มีโอกาสวิ่งหลังเลิกงานบ่อยๆ แม้ว่าสวนในเมืองอากาศจะไม่ดีมาก แต่บรรยากาศและความมีชีวิตชีวาในสวนทำให้ผมติดการวิ่งไปพร้อมกับคนหมู่มาก
พอปลายปี53ต้องย้ายมาทำงานที่แหลมฉบังซึ่งมีรุ่นพี่ที่ชอบวิ่งเหมือนๆกันชวนมาวิ่งในชมรมของบริษัทเลยต้องซ้อมจริงๆจังๆมากขึ้นเพราะไม่เคยวิ่งเป็น10กม.มาก่อน
รายการวิ่งที่เขาคิชชกูญเป็นรายการที่เหนื่อยที่สุดเพราะเกือบตลอดทางเป็นทางชันไม่สามารถวิ่งได้ต้องค่อยสู้กับแรงโน้มถ่วงขึ้นสู่ยอดเขา การเข้าแข่งขันวิ่งเป็นการฝึกและต้องการการเตรียมตัวพอสมควร ฝึกนั้นต้องทั้งร่างกายและใจ เพราะเมื่อเหนื่อย เมื่อย จุกแล้วใจมันไม่สู้ จำได้ว่ามีนักวิ่งรุ่น50เศษที่เค้าลงรายการhalf marathon(22กม)บอกว่า แค่มาให้ถึงเส้นชัย จะเร็วจะช้าก็ถือว่าชนะใจตัวเองแล้ว คำๆนี้ผมมักจะเอากระตุ้นในยามที่ใจมันท้อ
พักหลังๆผมเริ่มปลูกฝังลูกชายตัวน้อยให้เริ่มเดินรอบๆหมู่บ้านให้ได้เป็นเด็กแข็งแรง แล้วสักวันเมื่อเขาโตพอจะพามาวิ่งด้วยกัน กว่าจะถึงวันนั้นหวังว่าผมคงยังแข็งแรงพอนะครับ
