จริงๆแล้วผมมีเวลาอยู่กับครอบครัวค่อนข้างน้อย ความสัมพันธ์กับลูกสาวก็ไม่ค่อยดีเท่ากับครอบครัวทั่วๆไป ส่วนหนึ่งเป็นเพราะการทำงานที่ต้องอยู่ห่างกัน นิสัยที่อยู่กับเด็กเล็กๆได้ไม่นานของผม และเหตุผลต่างๆนานา
ยังดีที่ยิ่งนาน นิสัยขี้อายของน้องพลอยก็ค่อยๆดีขึ้น กล้าแสดงออกมากขึ้น และเปิดใจรับพ่อมากขึ้น ยิ่งนานทำให้ความใกล้ชิดของเราดีขึ้นเรื่อยๆ นี่ละมังทำให้ผมรู้สึกผูกพันกับน้องพลอยมากขึ้น เวลาไม่เจอลูกหลายๆวัน ก็ยิ่งคิดถึง เวลาได้เจอเวลาได้กอดลูกนั้นมันอบอุ่นและมีความลุขจริงๆ
ตอนนี้น้องพลอยเพิ่งครบ5ขวบ เร็วจริงๆ จะไม่ให้พ่อไม่แก่ได้อย่างไร แป๊บๆวัยกลางคนแล้วเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น