วันพุธที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

ยามเช้าที่ชายหาด (Dawn Beach @ Kao Tao)


วันนี้ครึ้มอกครึ้มใจเอารูปเก่าที่ค้างในโทรศัพท์(ก่อนที่จะต้องคืนบริษัทพร้อมๆกับlaptopเพราะแผนกใหม่ ไม่จำเป็นต้องเดินทางแล้ว....)
.
สมัยก่อนถ้ามีใครถามว่า ระหว่างภูเขากับทะเลชอบอะไรมากกว่ากัน ผมคงตอบว่าภูเขา แต่พอวัยกลางคนแล้วความชอบก็เปลี่ยนไป ผมกลับชอบทะเลมากกว่า โดยเฉพาะเวลาที่พระอาทิตย์ขึ้นและลงจากขอบฟ้า การไปเที่ยวเกาะขนาดไม่ใหญ่มากจะดีที่ได้สามารถเห็นทั้งพระอาทิตย์ขึ้นและลงจากทั้งสองฝั่งของเกาะ
.
นั่งมองดูแสงและบรรยากาศที่ค่อยๆเปลี่ยน แสงจากมืดมาเป็นสว่างรำไร เช้าวันใหม่ อากาศที่สดชื่นและกิจกรรมของชาวประมงที่กลับมาถึงฝั่ง ตามด้วยนักท่องเที่ยวจากกรุงเทพและเกาะสมุยกิจกรรมของยามเช้าก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ พอตกค่ำก็หาร้านอาหารที่วิวดีๆ มีเพื่อนคุย นั่งทานข้าวชมอาทิตย์ตก...มันช่างมีความสุขจริงๆ (แม้ว่าภรรยาผม ไม่ค่อยชอบเที่ยวแบบนี้ เพราะเธอว่ามันน่าเบื่อ สู่นั่งเล่นไพ่กับครอบครัวไม่ได้ก็ตาม....ผมอาจจะแขวะเธอนิดหน่อย..แต่ก็ยังอยากพาเธอและลูกๆไปด้วยอยู่ดี)

รอยเท้าบนผืนทราย (Foot print on the sand beach)


ทุกครั้งทึ่ผมมาถึงทะเลและหาดทราย แม้ว่าจะเหนื่อยแค่ไหนผมมักจะหาเวลามาเดินเล่นบนชาดหาดให้เท้าแตะน้ำ ทรายและสัมผัสธรรมชาติบ้าง เหมือนกับว่าพอเราอายุเริ่มมากขึ้นเริ่มอยากหนีออกจากเมือง มาในที่ๆสงบร่มรื่นอย่างวัด สวน ภูเขาและทะเลบ้าง

การเดินเล่นบนชาดหาด กับการสร้างรอยเท้าเป็นทางยาวๆ รอให้คลื่นมาลบมันไปในวันรุ่งขึ้นมันก็เดินไปได้เพลินๆ สัมผัสลมทะเล มองดูสิ่งต่างๆรอบๆตัว และอดทำให้คึดถึงเพลงดังในอดีตไม่ได้ รอยเท้าบนผืนทราย ของพิงค์ แพนเตอร์ ที่คุณอาชอบเปิดให้ฟังสมัยเด็กๆ

ภาพรอยเท้าบนผืนทรายของครอบครัวเล็กๆนี้ทำให้อดคิดถึงลูกสองคนและภรรยาไม่ได้เช่นกัน (แม้ว่าภรรยาผมจะไม่ยอมให้เท้าเปียกน้ำตอนมาเที่ยวทะเลก็ตาม)

และท้ายที่สุด คำคมจากหนังเรื่องเพื่อนสนิท ที่แสนจะประทับใจยามนึกถึงชีวิตมหาลัย
"คนไปทะเลไม่หนีร้อน...ก็หนีรัก. ... ต่อให้หนีไปไกลแค่ไหน...เราก็หนีหัวใจตัวเองไม่พ้น"

เส้นขอบฟ้า ทะเล หาดทราย และความคิดถึง (horizental line, sea, sand and memory)


Place: Avillian report, Port Dickson, Malaysia
When: June, 2010 (last trip to PD refinery to conduct SAP delta training, APTA project)
ตลอดปีครึ่งที่ผ่านมา ผมมาที่นี่3ครั้ง แม้ว่าresortนี้จะเก่าและผ่านช่วงเวลาที่รุ่งโรจน์มาแล้ว แต่ก็สัมผัสได้ถึงความสวยงามและวันเวลาที่น่าหลงใหลในอดีต คงคล้ายกับบ้านตากอากาศที่หัวหินหรือบางแสนเมื่อ20ปีก่อน
.
.
.
และเมื่อได้มองเส้นขอบฟ้ากับทะเลอีกครั้ง ฉันจึงได้รู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่าง .....เส้นขอบฟ้า ทะเล หาดทราย และความคิดถึง มักจะทำเรารู้สึกโหยหาวันเวลาเก่าๆที่สวยงาม