Turning to 50

 เผลอแป๊บๆ ก็อายุ50เสียแล้ว อายุ50ปีนี้เป็นวัยที่วัยรุ่นจะเรียกเราว่าลุงหรือน้า ได้เต็มปาก ผ่านไปอีก20ปี พอ70ก็ถึงเวลานับถอยหลังแล้วละ ตอนผมอายุ35 เป็นปีที่เข้าสู่วัยกลางคนเต็มตัว ก็นึกไม่ออกว่า ตัวเราตอนอายุ50จะเป็นอย่างไร จะไปอยู่ที่ไหน จะยังทำงานที่เดิมอยู่หรือเปล่า

ผ่านมา15ปี นานพอที่จะมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย พอที่จะเปลี่ยนความคิดคน ไปตลอดจากเรื่องราวที่ผิดพลาดและบทเรียนราคาแพง ถ้าอะไรเกิดขึ้นแล้ว และเราไม่สามารถแก้ไขมันได้ คงทำได้เพียงยอมรับ และอย่าผิดซ้ำ

บทเรียนของคนวัย50ที่อยากจะบอกวัยรุ่นคือ จงใส่ใจคนที่สำคัญให้มากๆ อย่าสนใจแต่เรื่องของตัวเอง การใส่ใจคนสำคัญนั้นทำได้หลายแบบ แต่การกระทำให้เห็นบ่อยๆเป็นเรื่องที่ได้ผลที่สุด ทำเรื่องเล็กๆ อย่างการพูดจาด้วยความใส่ใจ การฟังอย่างตั้งใจ จับความรู้สึกของคู่สนทนา การให้เวลาร่วมกัน การได้ทานอาหารอร่อยๆพร้อมกัน  ถ้าทำสิ่งเหล่านี้ได้ ชีวิตที่เหลือคงไม่มีอะไรน่าเสียดายแล้วละ

Must visit place in Penang island. Kek Lok Si

This is my first time to visit Penang island. This city is quite similar to Phuket. Kek Lok Si is a must visit temple even it is far from downtown.

์National library, heaven of reader

การอ่านเป็นพื้นฐานของการศึกษา เราสามารถเป็นครูของตัวเองได้จากการอ่าน ผมพบว่าในยุคปัจจุบันที่เรามีเคเบิ้ลทีวีเป็นร้อยช่อง หรือinternetที่ความเร็วสูงๆไม่ได้ทำให้เด็กรุ่นใหม่ฉลาดขึ้นเลย สมาธิที่ดีต้องเิกิดจากการที่ได้ทำอย่างหนึ่งอย่างใดอย่างตั้งใจและจดจ่อ ซึ่งหนังสือสนุกๆสักเล่มสามารถให้ได้

เสียดายที่เด็กๆรุ่นใหม่ไม่สนใจ..ยิ่งปฎิรูปการศึกษา เด็กกลับฉลาดน้อยลง....โธ่ประเทศไทย

The 3 C's of Life

ทางเลือก โอกาสและการเปลี่ยนแปลง 3คำนี้คงจะเป็นเรื่องที่จริงอยู่เสมอสำหรับผู้ที่ต้องการเปลี่ยนแปลงเรื่องใหญ่ๆในชีวิต แต่บางครั้งผมคิดว่าหลายๆเรื่องเราไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนมันหรอกนะ เพราะบางทีเรามีความสุขโดยไม่ได้รู้ว่านั่นแหละมันคือความสุข อย่างเช่น ครอบครัวไม่มีใครทะเลาะเบาะแว้งกัน สุขภาพแข็งแรงไม่มีโรคเรื้อรัง การเงินไม่เดือดร้อนพอกินพอใช้

ยิ่งอายุมากขึ้นผมเริ่มคิดว่าสิ่งจำเป็นในชีวิตมันน้อยลงเรื่อยๆ ความอยากโน่นนี่ค่อยๆหายไป อยากให้เวลามันค่อยๆผ่านไปพร้อมกับลูกๆที่ค่อยๆโตขึ้น ถ้าชีวิตมันเกิดมีเรื่องใหญ่ๆเข้ามากระทบ หวังว่าผมจะทำใจและกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ต่อไป...แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับชีวิตอีกครึ่งที่เหลือ

แล้วคุณละ คิดว่าจะต้องเปลี่ยนอะไรในชีวิต แล้วจะเปลี่ยนเพื่ออะไร และทำเริ่มอย่างไร

What motivate me?

Today, I attended a meeting with senior manager. He shared his long experience about his career and let us guess about what is his motivation. Of course, everyone knows that it is money. What is next?......
.
.
...
Answer is quite impressive...it is you and all of my colleague. Without good colleague, work environment would be quite difference from today.
.......
..
.
Then I think about myself. What is motivating me? First is money as well. Without money, I can't feed myself and family. But what is second reason? When I was young, my first 5 years of career, I only hungry for promotion, oversea business trip, get expensive training course, bla bla bla.

Now, I have much less eager to get those thing but just to work peacefully until retirement. But!!! everyone knows that it is not possible. What is pushing me to wake up early and work aside from money? I guess it is "boring". Without work, how can I pass a day. I know that it is not good answer for life searching for meaning but I think...I am a man without dream.

Ayuthaya half marathon 2012

"ถ้าคุณอยากวิ่ง ให้วิ่งสักไมล์นึงก็พอ
         แต่ถ้าคุณอยากพบชีวิตใหม่ ก็จงวิื่งมาราธอน"
เอมิล ซาโตเปก (EMIL ZATOPEK) แชมป์มาราธอนโอลิมปิก ชาวเช็ค

ปี2012เป็นปีที่ผมจริงจังกับการวิ่งมากกว่าปีก่อนมาก เพราะตั้งใจจะวิ่ง21กม half marathonให้ได้10รายการก่อนที่จะลงระยะเต็ม42กม.
รายการ21กม ในรอบ13เดือนที่ผ่านมา
1 บางแสน
2 จอมบึง
3 เขาหินเหล็กไฟ หัวหิน
4 จันทบุรี
5 ตราด
6 รร.ผู้รู้ สัตหีบ
7 อยูธยา
8 ชลบุรี รายการศิลปะวัฒนธรรม (วิ่ง32กม.)

Head of the sand stone Buddha image

เกินสิบปีแล้วที่ไม่ได้มาเที่ยวอุณทยานประวัติศาสตร์ที่อยุธยา รู้สึกได้เลยว่ามันเปลี่ยนไปมากและทรุดโทรมไปพร้อมๆกับจำนวนนักท่องเที่ยวที่เพิ่มขึ้น
ผมคิดว่าการจัดการบริหารวัดโบราณของไทยเรายังไม่ค่อยดีเท่ากับเพื่อนบ้านอย่างเขมรที่เค้าดูแลนครวัดอย่างเป็นระเบียบ และดูเป็นโบราณสถานศักดิ์สิทธิ์ แต่ผมก็ชอบที่ค่าธรรมเนียมเข้าชมของเราที่ราคาถูก จอดรถสะดวกเหมือนกัน

Peak on teacher day

Peak at 4.5 years old with his cousin on Teacher day.
อนุบาล2/1
พีคโตขึ้นเร็วมาก ความสูงค่อยๆห่างจากบิ๊กเบนกว่าครึ่งศรีษะแล้ว ยังเป็นเด็กที่ติดแม่ และติดเกมส์ การ์ตูน นอนตื่นสาย ชอบแข่งขัน ไม่ยอมแพ้และดื้อดึงเหมือนเด็กชายทั่วๆไป ความสุขของผมคือการได้เล่นกับลูก ได้นอนกอดลูก(บ้าง เพราะเค้ามักกอดแต่ภรรยาผม)
อีกไม่นานก็จะขึ้นป.1 ถึงเวลาต้องตื่นเช้าขึ้นไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไง เพราะจะย้ายโรงเรียนไปเรียนไกลบ้านขึ้นมาก..just watch them grow : )

Everyday is gift from god

ไม่ได้เขียน diary มาหลายเดือน ดูเ้หมือนว่าเวลาแห่งความสุขนั้นผ่านไปเร็วกว่าที่เราคิด แป๊บเดียวเรากลายเป็นพ่อวัยกลางคน ขณะที่ลูกสองคนสร้างความทรงจำใหม่ๆให้พ่อได้ทุกวัน อย่างเมื่อวานนี้น้องพีคพลาดโอกาสไปเดินเล่นที่ป่าชายเลนกับพี่และลูกพี่ลูกน้องเพราะตื่นนอนกลางวันไม่ทัน วันนี้เลยตื่นแต่เช้ามาก มาบอกพ่อว่าวันนี้พีคจะไปให้ได้ แต่พีคยังง่วงอยู่ ขอนอนต่ออีกสี่ชม.นะ...แต่พอถึงเวลาจะไปตอนเย็นฝนก็ปรอยลงมาและยุงเยอะมาก อย่างไรก็ตามพีคก็ฐิธิอยากจะไปให้ได้ พ่อแม่ค้านไม่ได้ แถมบังคับให้อุ้มไปด้วย สุดท้ายเลยต้องลุยฝน ฝ่ายุง พาลูกชายตัวยุ่งไปจนได้ ความมุ่งมั่นอยากจะไป ขัดใจไม่ได้ของลูกชายคนนี้นี่สุดๆไปเลย

น้องพลอยวันนี้ ระยะหลังนี้ด้วย ดูละครตบตี ติดเป็นนิสัย วันนี้คืนวันอาทิตย์ แม่ให้รีบอาบน้ำ ทำการบ้าน จัดตารางสอน ก็ไม่ยอมทำแถมบ่นด้วยว่า แม่จะมายุ่งอะไรกับชีวิตพลอย ...แหมอิทธิพลของละครเนี่ย ซึมซาบเข้าไปในเด็กแปดขวบให้ทำร้ายจิตใจแม่ได้ขนาดนี้ ดีที่พลอยยังเด็ก ผู้ใหญ่ยังเข้าใจและให้อภัยได้ง่าย (แม้ว่าแม่จะเคืองๆอยู่เหมือนกัน)

ฺBoy is always boy

พีคกับบิ๊กเบนเป็นลูกพี่ลูกน้องที่เติบโตมาด้วยกัน อายุไล่เลี่ยกัน ทะเลาะตบตี เล่นด้วยกันเป็นประจำ เวลาเห็นเด็กเล่นด้วยกันยิ้มหัวเราะร่าเริง มันช่างเป็นช่วงเวลาดีๆของครอบครัวจริงๆ (แต่คู่นี้ทะเลาะกันทีไร มีเลือดตกยางออกประจำ)