ปกติผมไม่ค่อยได้ดูหนังไทยเท่าไรเพราะเนื้อเรื่องซ้ำๆ ไม่มีอะไรใหม่หรือดูจบแล้วไม่ได้รู้สึกประทับใจเท่าไร แต่หนังเก่าเรื่องนี้ทำให้ผมประทับใจจริงๆ (นับจากเรื่องเพื่อนสนิท)
เริ่มต้นที่ผมเลือกหนังเรื่องนี้มาดูคงเป็นรู้สึกแบบเดียวกับชีวิตจริงของผู้กำกับหรือคนที่แต่งงานใช้ชีวิตคู่ผ่านมา7-8ปี จากความรักเปลี่ยนเป็นความชินชาและเฉยชาในที่สุด ดูๆอาจจะเศร้าๆน้ำเน่า (เหมือนที่บางคนว่า "กลิ่นของความรัก ก็เช่นเดียวกับห้องน้ำ เข้าไปแรก ๆ จะรู้สึกว่าได้กลิ่น อยู่ในนั้นนาน ๆ ไปจะเคยชิน") แต่เรื่องนี้หักมุมสุดๆ และสอนให้รู้ว่าความรักนั้นมันไม่ได้มีเวลาอยู่กับเรามากมาย เราอาจเห็นนาฬิกา ปฎิทินแต่เราไม่ได้ตระหนักหรอกว่าเวลามันผ่านไปเร็วแค่ไหนและเราเปลี่ยนไปมากขนาดไหน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น